به نام اونی که خلق از وجودش روزی می خوره
خدایا سخنم را روان گردان وگره ها را از زبانم باز کن !
نمی دانم چگونه و از کجا آغاز کنم ؟!
چند روز پیش وقتی از دانشگاه با یکی از دوستام که خیلی دوستش دارم بر می گشتم به من برا اولین بار گفت بیا بریم بگردیم ، نمیدانم چرا درخواستشو قبول کردم ! شاید برا اینکه یه بار از من یه چیزی خواسته بود ! از دانشگاه با یکی از اتوبوس ها برگشتیم آخرین ایستگاه پیاده شدیم وبه سمت آرامگاه بوعلی حرکت کردیم از خود آرامگاه تا پاستور یه چیزایی دیدم که تا حالا ندیده بودم ! تا حالا اینقدر تو فکر فرو نرفته بودم ! تا حالا اینقدر اعصابم خورد نشده بود ! به خدا تا حالا اینقدر مسلمانان شهرمان را بی خیال ندیده بودم ! شهری که مثلا سومین شهر مذهبی کشور ! تا حالا اینقدر دلم برا امام زمانم نسوخته بود ! نمی دانم این تهاجم فرهنگی ملت ما را کجا می بره ؟! جوانانی که حتی چیزایی را که به خودشان آویزان کردند نمی دانند تاریخچه آن چیه ؟ چرا اینقدر بی حجابی چه تو خانم ها چه تو آقایان زیاد شده ؟! چرا دختر شیعه چادر فاطمه (س) را کنار گذاشته ؟ چرا با بلوز شلوار بیرون میان ؟ آخه چرا ما اینقدر دل امام زمانمان را خون میکنیم ؟ امامی که برا سعادت ما آمده ! امامی که برا ما دعا میکنه ، واسه ما گریه میکنه !
تو خیابان که راه می رفتیم از یه طرف صدای ضبط ماشین ها که با یه مقوله بیخود رپ که تو قرن 21 وارد جامعه ما شده و ملت ما بی آنکه بدانند این چیه ؟ اونو گوش میدن و صدای ضبط را بالا میبرند ، از یه طرف دیگه به قول آقای دانشمند یه دختر تا چشمش به یه جوان می افته نیشش تا پیش گوشش باز می شه ! قه قه میزنه ! انگار که چه خبره ؟
فقط میتونم یه دعا کنم !
خدایا تعجیل در ظهور آقامون را برسان
خوشحالم از اینکه واقعیت های اجتماع را داری می بینی و ناراحت بابت اینکه واقعیت ها ان چیزی نیستند که ما م خواهیم اما خوبه فقط به جای ناراحت شدن به این فکر کنیم که مثلا چرا توی کشور ما که دین رسمیمون اسلامه یا نه اصلا بدون توجه به دینمون فقط با توجه به تمدنمون جوانانمون از کشور های بدون تمدن پیروی می کنند و ارزوشون رفتن به این کشور هاست شما فقط با یک بار قدم زدن در خیابن های شهر این وقایع را دیدی و من هر روز با افکاری روبرو میشم که هیچ مبنای اعتقادی نداره به هیچ چیز معتقد نیستند